Ik kom uit een gezin met vijf kinderen. Ja, ik hoor jullie denken: arme moeder. Ik ben de middelste, dus nummer 3 van de 5. Dus niet alleen mijn moeder, maar ook ik was zielig. De 2 zussen boven mij hebben het voor mij makkelijk gemaakt; bij nummer 3 waren mijn ouders niet meer zo streng. Het kon ze nog wel schelen hoor, maar ik geloof niet dat ze nog zo op de strepen stonden als bij zus 1 en zus 2. Mediation begon bij mij dus al vroeg, ga er maar eens tussen zitten! 2 zussen boven mij en een broer en zus eronder. En 'me in the middle'. De ene keer hoorde ik bij de oudsten, de andere keer bij de ukkies. Laveren noemen ze dat: 'het zigzagsgewijs tegen de wind opzeilen'. En ruzies beslechten, want ik was meestal degene die last had als het boven-team ruzie had met het onder-team. Toen, en nu, vond ik ruzie al raar. Maar wijsheid en emoties gaan zelden samen. Emoties (het gillen, het krabben en het haren trekken) moesten er eerst uit voordat er kalmte kwam. 'Tot 10 tellen!' riep mijn vader altijd. 'En als dat niet lukt tel je maar tot 2503'. Tja......
De zomer is begonnen, misschien ook wel vreselijke autoritten en urenlange vertragingen. Misschien zelfs wel overboekingen en ander vakantie-drama. Blijf tot 10 tellen, of tot 2503. Fijne zomer allemaal!
