Happy new year, de woorden waren nog niet uitgesproken of een naar vodka ruikende onbekende man met ietwat vet haar, duwde zijn visitekaartje in mijn oksel. Ja hij was al zo dronken dat hij geen onderscheid meer zag tussen mijn oksel en mijn hand. Hoe sneu. Ik verfrommelde het kaartje in mijn hand en stopte het toch maar in mijn tas. Op de grond laten vallen is ook zo niet-duurzaam. 2 dagen later keek in weer in die tas en zag dat op het kaartje de naam van die man stond en daaronder 'maatschappelijke verbeteraar'. Huh? Ik was toch wel geintrigeerd door dit beroep- of hobby- dus ik belde naar het nummer op het kaartje. De verbeteraar nam de telefoon op met alleen zijn naam, ik zal hem even de fictieve naam Bubba geven. Maar hij zei dus niet 'met Bubba; maatschappelijke verbeteraar'. Ik vertelde wie ik was, hoe ik aan zijn kaartje kwam (nee ik vertelde niet dat ik het duurzaam had verfrommeld) en dat ik graag wilde weten wat dat nou was dat 'maatschappelijk verbeteren'. Vragen stellen is natuurlijk mijn vak en al explorerend kwam ik erachter dat Bubba zijn brood verdiend met bedrijven bezoeken om die maatschappelijk te helpen. Dus ik denk dat Bubba met een klembord en een afvinklijst de afdelingen afgaat om maatschappelijk advies te geven. Toen ik hem vroeg of het dan niet 'maatschappij verbeteraar' moet zijn, vroeg hij wat ik deed voor de kost. 'Ik ben maatschappelijk mediator', zei ik. Bubba ging uit zijn dak, zag al samenwerkingsverbanden en een conglomeraat van maatschappelijke initiatieven en een pallet-bestelling klemborden. Ik nam -voorgoed- afscheid van Bubba. Maar deze enthousiaste man heeft me wel aan het denken gezet. Dus nam ik een besluit. Ik ga dit jaar echt een aantal uren maatschappelijk mediaten; tegen een laag tarief bij hockeyclubs (daar is altijd wel iets), tennisclubs, buurthuizen, en andere maatschappelijke initiatieven. Zonder klembord maar met net zo'n grote grijns als Bubba. Because i can. En omdat we het met z'n allen ook wel waard zijn.
Comments