De vakantie is voorbij, lang leve de aanstaande herfstvakantie. Zodra de zomervakantie aanbreekt verschijnen er altijd wel een paar artikelen over het feit dat het aantal scheidingen na de zomervakantie toeneemt. Dat klopt wel een beetje; rechtbanken krijgen meer scheidingsverzoeken na de zomervakantie. Maar het werkt natuurlijk ook andersom. Dat wat de nekslag kan zijn voor een relatie (namelijk 3 weken met je partner stokbrood breken in een te kleine, warme tent vol muggen) kan ook de liefde weer doen opbloeien. Hoe leuk om die lieverd 's nachts in zijn boxershort te zien zwaaien naar een mug met jouw peperdure gympen. En hoe koddig aantrekkelijk is het om haar te zien lopen in bikini met diezelfde gympen aan op de harde steentjes op weg naar de wc. Geen mediation voor mij deze vakantie, dacht ik. Wij zaten op een geweldige agriturismo in Toscane. Daar heb ik trouwens deze foto gemaakt. Ik zal nooit meer zo'n mooie foto maken, dat weet ik zeker. Bij ons tijdelijke landgoed werd iedere ochtend een groepje uitwisselingsstudenten uit de VS opgetrommeld om de druiven te inspecteren en eventueel weg te knippen. Ons lieflijke terrasje waar ik iedere ochtend idyllisch mijn koffie dronk, was behangen en overhangen met druiven. De eerste ochtend werd ik onpasselijk van de wietlucht. De leider van de druivenplukkers liep om 8:30 met een dikke joint door mijn ontbijtstilleven. Okeeee. De rest van het groepje volgers boog over mij heen, kroop onder de tafel en stond op mijn stoelen om hun taak uit te voeren. Ik stopte heel langzaam de Biscotti in mijn mond. Ik keek om me heen om te kijken waar de camera's stonden van iets als Banana Split ofzo. Hmmm toch maar even vragen of dat morgen anders kan. Ik legde uit dat het best storend is om op deze manier te ontbijten en vroeg hem of dat ook op een ander moment kon. Weinig begrip, bij mijn eerste zin begon hij al nee te knikken. Jazeker, hij verstond mij wel. Ik spreek vloeiend Engels dus dat moet voor een Amerikaan geen probleem zijn. Ik probeerde het nog een keer vriendelijk. Hard met zijn hoofd schuddend en een gebaar van 'wegwezen' ging hij door met zijn druivenactiviteit. Ik liep dus maar (kokend van woede) naar de beheerder van het Castello. Maar woede is niet zo constructief, dus ik vroeg haar beleefd, kalm en vriendelijk of dit anders kon. Ik gaf aan dat als ze dit na 11:00 uur zouden doen het geen enkel probleem zou zijn. Uiteraard gaf ze mij groot gelijk en zou het verder regelen. Als de plukleider nou zelf mij even had aangehoord en had nagedacht over wat ik vroeg had hij de onnavolgbare, ijzingwekkende donderpreek van zijn baas niet over zich heen gekregen. Communicatie is de prestatie. Of, zoals Charles Dickens het al zei: 'a very little key will open a very heavy door'. #communicatieisdeprestatie #vakantiemediation #scheidennavakantie #Toscane